Wat een zegen om hier te mogen zijn! Wat een rijkdom gaat er weer voor mij open.
De volle betekenis van het volgen van Jezus komt volop in beeld. Dank u Heer.
Johan
Ik voel meer kracht in mijn geest: keuzevrijheid en vertrouwen op wie God is.
Deze dagen heb ik in rust mogen doorbrengen en de Geest heeft zijn werk gedaan. Ik dank God dat Hij een Geest van rust is en bid dat Hij dat verder uitwerkt in mijn leven.
De goede organisatie, de wijze begeleiding en de algehele verzorging heeft me goed gedaan. Als protestant heb ik me thuis gevoeld in deze omgeving. Ik heb geleerd en ontvangen van mijn medebroeders en zusters. Ik geniet van de veelkleurigheid van de Geest.
Cora
“Chillen op heilige grond, geweldig!!!”Wat een liefde, warmte, vrijheid.
Dick.
Wie had dat ooit verwacht. Ik als evangelisch christen die opgegroeid is in een evangelische kerk naar een katholiek klooster. Ik heb Gods liefde hier mogen ervaren in alle rust.
Bijzonder om te zien dat mijn katholieke broers en zussen zo vervuld waren van de H. Geest.
Het was goed en fijn om hier te zijn. Dank jullie wel voor jullie liefde, aandacht en luisterend oor. Ik verwachtte kennissen, maar vond familie.
Jannie
Ik was na een hectisch jaar op zoek naar rust en stilte, en naar God in mijn leven, en vond de Emmausdagen. Deze tekst kwam al heel diep bij mij binnen:
“De Emmausdagen zijn genoemd naar de Emmaüsgangers.
Het verhaal waar twee leerlingen van Jezus niet konden geloven dat Hij was opgestaan en in hun midden was. Toch is het echt zo.”
Ik had de tranen in de ogen. Wat een heerlijk vooruitzicht.
In de week voor de retraite had ik een bijzondere ervaring. Ik was al weken Gods lof aan het zingen en was in grote verwachting van wat komen zou.
’s Avonds in bed zag ik een beeld van een hand die naar mij uitgestoken werd. Ik wist niet wat het betekende. De gestalte was verstopt in het donker.
Na twee dagen retraite in de stilte, lezen, tranen en bidden kreeg ik steeds meer het gevoel waar mijn ongeluk vandaan kwam.
Zaterdagmiddag kwam alles samen. Mijn verdriet had haar oorsprong in mijn geboorte.
Die was extreem moeilijk geweest en ik heb toen twee dagen klemvast gezeten in mijn moeder, op de weg naar buiten.
Die gebeurtenis en de verhalen daarom heen hebben mij het gevoel gegeven dat ik hier niet thuis hoorde.
Ik las die dag Psalm 139: “Heer, Gij doorgrondt en kent mij. U hebt mij in de moederschoot geweven. Leidt mij op Uw eeuwige weg.”
God was erbij toen ik nog maar een celletje was, maar toch ervoer ik alles op aarde als niet het mijne. In het gebed hierover met de begeleiding kreeg ik in een moment van stilte het woord ‘Welkom’ door.
Een gestalte in het wit stak zijn hand naar mij uit. Ik barstte in tranen uit. Hierop heb ik dus al die jaren gewacht.
Here God, dank U, wat een heerlijk woord! Het is een zielsverlangen geweest dat van U te mogen horen. Met het grote Welkom viel alles op z’n plaats.
En zo kan ik met een gerust hart verder, op de tekst van Gezang 293 die mij al jaren steun en troost geeft: “Wat de toekomst brengen moge, mij geleidt des Heren hand;
moedig sla ik dus de ogen, naar het onbekende land.”
Hildo
“de Here richt de gebogenen op” (Psalm 146) aug 2019
Ik ben de retraite begonnen met: “God kan zo ontroerend dichtbij komen” en daar wil ik ook mee afsluiten. Wat was God ontroerend dichtbij en wat was dit ook zichtbaar.
Het is voor mij niet de vraag of God wat gaat doen maar eerder hoe en wanneer Hij wat doet. En dan kan het zomaar gebeuren dat je tijdens de Bijbellezing volschiet bij “de Here richt de gebogenen op” omdat het precies op dat moment je ziel raakt. En wat is het fijn dat dat binnen deze groep mag en kan.
Hoe mooi is het dat God specialistische zorg verleent aan een ieder van ons en dat Hij geen eenheidsworst hanteert. Dat is ook de reden dat ik zoveel van de Heilige Geest houd, zo ontzettend creatief en fijngevoelig zoals Hij te werk gaat. Ik heb jaren geleden het woord toeval uit mijn woordenboek moeten schrappen om dat te ontdekken. Al zou ik nu kunnen leven met de definitie die pastoor Jan gaf: “Toeval is het kleinste wonder waarbij God anoniem wenst te blijven”.
Ik heb mijn ogen mogen oefenen om de knipoogjes van de Heer te zien. De postbodes en briefjes uit de hemel, een vriend die in stilte voor je bidt, bijzondere ontmoetingen of iets dat meerdere keren onafhankelijk van elkaar bevestigd wordt. Jij en ik mogen knipoogjes ontvangen en geven, we mogen daarbij vertrouwen op de creativiteit en timing van de Heilige Geest.
Tot slot: We hebben het met elkaar gehad over de goede Herder als “deur”, dat we in- en uit mogen gaan en weidegrond zullen vinden. Ja, zo is de Here Jezus, Hij omarmt met open armen, Zijn liefde is niet beklemmend maar geeft warmte, genezing, vrijheid en bestemming.
Ik wens jullie veel knipoogjes.
Dick
Koeien
Tijdens een retraite liep ik al biddend en mijmerend over Gods liefde het bos in. Terwijl ik langs een weiland liep werd ik aangestaard – vier nieuwsgierige jonge koeien waren gestopt met grazen en keken vanaf hun plek naar mij wat ik kwam doen.
“Hallo dames, zei ik, lekker weer, he?” Ze zeiden niets terug…
“Hebben jullie ook een stilteretraite?”, vroeg ik daarna. Maar weer geen antwoord.
Ik hield mijn pas in en liep naar het draad waarmee het weiland afgerasterd was. Er stond stroom op, waarschuwde een bordje. De koeien waren door mijn dichterbij komen nog meer geïnteresseerd geraakt en de meest dappere van het viertal kwam naar me toe. Zo stonden we een ogenblik elkaar aan te kijken, de koe aan de ene kant van het draad en ik aan de andere kant. Ik zag het bruin van de koeienogen en hoorde het zachte gesnuif door de natte neus heen. Een volmaakt gevoel van liefde en geluk voor Gods schepping vervulde me en in een opwelling stak mijn hand uit om de koe te aaien, maar dat feest ging niet door. De koe zag blijkbaar de liefde niet die ik voelde en deinsde verschrikt achteruit, draaide zich om en rende weg. “Sorry, koe, ik wilde je niet laten schrikken. Ik wilde je alleen maar aanraken.” Maar dat wist de koe niet.
Soms ben ik net zo onwetend als die koe. Ik strek me verlangend uit naar God om iets van Hem te zien of te ervaren. Maar als Hij dan daadwerkelijk dichterbij komt en me aan wil raken, herken ik soms Zijn liefde daarin niet. Dan deins ik achteruit en maak me uit de voeten.
En dan zegt de Heer: Rustig maar, Ik ben het, vrees niet!
Leer me Heer U te herkennen in dat wat U op mijn pad brengt!
Alied
maart 2019
In deze retraite heb ik de Bijbel anders leren lezen,
niet als een verzameling verhalen en wijsheden,
maar als het échte Woord van God.
Dank U Vader,
Nico
Werkelijk, in de stilte laat God zien,
met liefde komt Hij naderbij,
tranen die bitter zijn en vreugde brengen,
nieuwe wegen worden mogelijk met de Heer
zijn wegen brengen vrede.
Edith