November 2021
God geneest! God brengt je naar de waarheid! God verzoent!
Tijdens de eerste lering begon ik te huilen en het hield daarna, die dag en de tweede dag, niet op.
God liet me zien welke beslissingen/daden ik mezelf niet kon vergeven. Een diep verdriet. Ik besloot voor het eerst te gaan biechten bij Pastor Jan. Daar heb ik zonder terughoudendheid verteld waar ik me al bijna veertig jaar zo schuldig over voelde. Ook andere zaken die ik mezelf niet kon vergeven.
We spraken over deze feiten en ik kreeg zeer ware woorden te horen. Daarna volgde de absolutie.
God liet mij met mezelf verzoenen op dat moment. Hij droogde mijn tranen. Ik ben zo blij!
NN
“De Heer is mijn Herder, mij ontbreekt niets.” Dat heb ik hier op een veel dieper niveau ingezien en ervaren dan ik al dacht te weten. Lof aan U Vader, Zoon en Geest. Dank voor al uw goede gaven Heer, inclusief de lieve mensen die hier ook op alle gebied namens U zorgen!!!
NN
Gekomen tot grote blijdschap in deze stille dagen, in dit mooie huis. Heel veel dank.
W.v.A
19-22 augustus 2021
Volle wachtlijsten GGZ? Diepe trayma’s? Wanhopig? Niet nodig. De Geneesheer, Trooster en Helper neemt je aan de hand mee, over bergen en door al je diepe dalen en uiteindelijk geneest Hij je volkomen. Beter en dieper dan hulp bij psychologen.
In de stilte komt Hij naar je toe.
Dank U Heer, dank U dat bij iedereen, die U wil volgen, doet.
NN
Hartelijk dank voor de gezegende retraite. Voor mij waren het heel bijzondere dagen, waarin God mij genezen heeft van veel pijn en verdriet. Ook zijn er banden verbroken, waardoor ik nu open kan zijn.
Mooie beelden gekregen vanuit de Bijbel, zodat ik mijn genezingsproces nog verder kan verdiepen. Ik ga erg dankbaar en gezegend naar huis.
Mijn Emmausgebed
Heer, dit is mijn gebed van dankbaarheid,
Over hoe U mij door het leven leidt
Ook toen ik afdaalde in het leven,
Teleurgesteld: Jezus, waar ben je nou gebleven?
Want op MIJN weg naar Emmaus
Was U onherkenbaar toen U tot mij sprak
Pas toen u dat brood, uw lichaam, voor mij brak,
Wist ik echt zeker wie U voor mij was.
Jezus, Zoon van God de Vader,
Komt mij in de Geest steeds nader,
Vergeeft wat in mij gebroken was.
Om het leven te leiden als antwoord op de stem
Die roept om als herder schapen te weiden,
Die door mij heen luisteren naar Hem.
Emeritus pastoor Henk Jozef Niesten
8-14 juli ; door God gezien
Het verhaal begint een paar weken voor de retraite. Ik was aan het bidden met psalm 91, de psalm die in mijn geheugen is opgeslagen als ‘de psalm van mijn opa over schaduw-vleugels- en bescherming’. Het meest bekend is hij – denk ik – als gezongen psalm op de tekst van Huub Oosterhuis: ‘Wie in de schaduw Gods mag wonen, hoeft niet te vrezen voor de dood…. God legt zijn vleugels van genade beschermend om je heen als vriend.’
De psalm wordt genoemd in een brief van mijn opa uit 1941 aan 4 van zijn kinderen. Mijn opa en oma woonden in die tijd op Borneo en hadden 7 kinderen. De oudste 4 woonden op Java, om daar de middelbare school te volgen. Mijn opa zag de dreiging van de oorlog in Zuid-Oost Azië en realiseerde zich waarschijnlijk dat hij zijn oudste kinderen voor langere tijd niet zou zien. In de brief roept hij hen op Gods nabijheid en bescherming te zoeken. Dat deed hij met de woorden van deze psalm.
Toen ik met die psalm aan het bidden was, gaf me dat een dubbel gevoel. Aan de ene kant kon ik God danken voor herkenning en verbondenheid: deze opa – die ik nooit gekend heb – was blijkbaar aangesproken door deze psalm. Op moeilijke momenten koos hij ervoor om zichzelf en zijn kinderen aan God toe te vertrouwen. Aan de andere kant voelde ik boosheid: ‘God, u beloofde bescherming, maar waar was U dan toen dat nodig was?’
‘Waar was U dan … toen deze opa en oma een jaar later in een Japanse gevangenis op 42 jarige leeftijd stierven door marteling en ondervoeding? Waar was u dan….toen hun 7 kinderen 5 jaar later in Nederland een nieuw leven probeerden op te bouwen, zonder al het leed en het verdriet van de oorlogsjaren te (kunnen) verwerken? Waar was u toen ze zelf kinderen kregen en ongewild hun eigen verwarring doorgaven of onvoldoende in staat waren hun kinderen een veilige thuissituatie te bieden? Waar bent u nu …in de gevechten die ik mezelf, mijn broer, zussen, neven en nichten zie voeren om te kunnen leven in vrede met jezelf en met anderen?’
Ik was dit gebed alweer vergeten. Op de retraite was het alsof God me er met een woordenspel aan herinnerde. Van je begeleiders krijg je dagelijks 4 bijbelteksten om over te mediteren en te bidden. Ik kreeg 3 keer een tekst waar het woord ‘vleugels’ in voor kwam: De eerste avond al, psalm 63: ‘U bent altijd mijn hulp geweest. Ik juichte in de schaduw van uw vleugels’. Meteen moest ik denken aan psalm 91 en aan mijn gebed. De volgende dag psalm 36: ‘Hoe kostbaar is Uw liefde, God. In de schaduw van uw vleugels schuilen de mensen’. En vervolgens Maleachi 3: ‘Voor jullie die ontzag voor mijn naam hebben, zal de zon stralend opgaan, de zon die gerechtigheid brengt en genezing in haar vleugels draagt’.
Nu God me zo nadrukkelijk bepaalde bij de ‘vleugels van bescherming’ uit psalm 91 voel ik me door Hem gezien en gehoord in mijn aanklacht. Inhoudelijk kreeg ik geen antwoord op de vraag waar God was en waarom de dingen gegaan zijn, zoals ze gegaan zijn. Dat moet ik blijkbaar loslaten. Maar ik voel me bemoedigd door de ervaring dat God wel aandachtig luistert. Hij laat ons niet alleen voort tobben. De nieuwe teksten vullen bovendien de belofte uit psalm 91 aan: voortaan zijn ‘schaduw en vleugels’ in mijn geheugen niet alleen verbonden met ‘bescherming’, maar ook met ‘schuilen’ (psalm 36), ‘genezing’ (Mal. 3) en zelfs met ‘gejuich’ (psalm 63).
NN
8-14 juli
Deze retraite heeft God mijn deuren geopend en wegen gegeven waarvan ik niet wist dat ze er waren. Mijn nieuwe inzichten gegeven in de aanbidding, in het Woord en in mijn kindschap met Hem. Dank je wel lieve Vader voor zoveel genade!
K.J.
Ik kwam naar Emmaus om mijn relatie met God te verdiepen en uit dankbaarheid.
En om te rusten…
Maar God zou God niet zijn, als Hij andere en grotere plannen had dan dat ik zelf vooraf kon bedenken… Ik heb als nooit tevoren persoonlijke inzichten ontvangen uit Zijn Woord.
Hij heeft mij in eigen hart laten zien deze dagen. God heeft me bevestigd in mijn kindschap van de Vader, waardoor ik van binnenuit kan zeggen: “Abba Vader”, ik wandel in vreugde, hoop en vertrouwen verder op mijn weg met Hem.
Dorris
Godservaring
Geduld… geduld… geduld…
want leven moet je langzaam leren
soms door scha en schande heen.
Geduld… geduld… geduld…
want diepe verwondingen
vragen veel tijd om te helen
Geduld…geduld…. Geduld…
want je mens zijn en je vrije wil
worden ten diepste toe gerespecteerd.
Maar midden in dit geduldig onderweg zijn
geeft de Drie-ene telkens opnieuw
datgene waarmee je nu verder kan
met de belofte dat Christus dezelfde is,
gisteren, vandaag en morgen.
en definitief overwint…
Want Gods Naam is: Geduld!
Anne.
In de trein en in het buurtbusje op weg naar Emmaus bad ik: “ontplooi uw macht Heer, ontplooi uw macht”. Een psalmwoord. Meteen de eerste nacht kreeg ik een angstdroom, beklemmend. Hier had ik toch niet om gevraagd? Of was het een gebedsverhoring?
De ochtend erop in het begeleidingsgesprek roerde ik ter inleiding mijn relatie met mijn moeder aan, de afwijzing die daarin was en spontaan kwamen de tranen opzetten. Maar dit had ik toch al verwerkt? Hier had ik toch niet om gevraagd? Of was het een gebedsverhoring?
Aansluitend die middag in de lezing van Karel werd de koppeling genoemd van angst en afwijzing. Dit was nieuw voor me en nam het serieus.
Tijdens de ontmoeting rondom het woord in de avond heb ik voorbede gevraagd voor genezing. Beduusd was ik en dankbaar aan het eind van de dag en begon de tweede dag verwachtingsvol. Maar mijn oude ik was er ook nog en die ging hard aan het werk met de aangereikte teksten. Zo liep ik alras vast en werd bang voor het volgende gesprek, wat had ik nog te melden? Dat was niet veel maar kreeg het advies om de nieuwe teksten biddend voor de uitstelling te lezen en ervaarde dat het ook anders kon zijn: een ontmoeting met Hem die naar me toekwam.
Zo ging het op en neer tijdens de retraite. Mijn oude ik wil goed voor de dag komen maar er is ook een stem in mij die zegt: “het is goed om de brokstukken van je leven te laten zien”. En zo sta ik hier, prima brandhout voor de liefde.
Leo
juni 2021
In een geweldige mooie natuurlijke omgeving tot stilte komen. Het voelde vertrouwd en als een warme deken om me heen. Samen met het team en de H. Geest tot verschillende inzichten mogen komen.
Een aanrader voor eenieder wie aan zichzelf wil werken of op zoek is naar een doorbraak.
Paul
Wat was het ontzettend fijn om even afstand te nemen van het dagelijks leven om meer tijd met God en de Bijbel door te nemen. Ik kijk er nu al naar uit om dit nog veel meer door te trekken in mijn eigen leven!
Esther
Zoek en je zult vinden
Toen ik een kind was zocht ik U in Bijbelverhalen en kinderversjes. Ik genoot daarvan en U luisterde met me mee en gaf me mijn kinderstem om U mee te bezingen.
Toen ik wat ouder werd, was er de wekelijkse kerkgang waarin ik U probeerde te zoeken. Al die zondagochtenden dat ik daar zat om een glimp van U op te vangen, was U aan mijn zijde en week geen moment van me, ook al voelde ik me soms verlaten en alleen.
En weer jaren later doorworstelde ik dikke boeken om U beter te leren kennen. Ik las over theologische vraagstukken en ik kreeg van U het verstand en de tijd dit allemaal te doen. Het leverde veel kennis, maar ook verwarring op. U was er dan om de knopen te ontwarren.
Ik had eindeloze discussies over wie U was en wat U in deze wereld deed. Een heleboel van wat ik beweerde, had ik gehoord van anderen of ik gaf er mijn eigen draai aan. Ik dacht daarmee van U te getuigen, maar was het dat eigenlijk wel? Ik heb misschien meer mezelf verkondigd. U hoorde het allemaal aan en hield van mij en bleef van mij houden wat ik ook zei of dacht.
Zo deed ik van alles waarvan ik dacht dat U dat van mij vroeg en het was zeker niet verkeerd, maar vroeg U het wel van mij? Waren het niet vooral mijn eigen ideeën waar ik in geloofde? Ik was sterk, gezond en mijn brein was alert en actief, ik geloofde in wat ik zei.
Ik zocht verder en ging op stilteretraite. Daar in de stilte wilde ik meer van U ontvangen. U was er – en omdat U mijn hele leven al bij me bent – was U dus ook in de stilte. Doordat ik daar zelf tot rust kwam, kon U meer liefde aan mij kwijt en ik kon het beter ontvangen, wat me innerlijk heelde en geestelijk liet groeien. Ik schreef veel over ‘God ervaren in de stilte’ en leerde dat het mijn keuzes zijn die voor ruis en onrust zorgden waardoor ik mijn eigen koers ging varen. Mijn hoofd stond dan niet naar U, Uw hoofd stond wel naar mij, ik was geen moment buiten Uw aandacht.
En toen gebeurde het: er sprong een klein bloedvat in mijn hoofd en langzaam sijpelde het bloed door onder mijn schedel. Ik zakte weg in een vreemde wereld waarin ik niet meer kon denken waar U zou zijn. Alles stopte, maar vooral mijn zoeken naar U, ik kon niet meer zoeken, ik kon niets meer……
U was er, zoals U er heel mijn leven al was. U vroeg niets van mij, U hielp me door het donkere dal, want donker was het. En toen het licht weer ging schijnen in mijn hoofd en in mijn leven, was U er nog steeds, U was onveranderd, maar ik was veranderd. Het zoeken naar U is veranderd in rusten in U.
Ik zoek, lees , schrijf en discussieer niet meer om U te vinden. U bent er al, U was er al die tijd en U zult er zijn totdat ik mijn laatste adem uit zal blazen.
“ U bent door Mij gedragen vanaf de moederschoot, gedragen vanaf de baarmoeder. Tot uw ouderdom toe zal Ik Dezelfde zijn, ja, tot uw grijsheid toe zal ik u dragen; ik heb het gedaan en Ik zal u opnemen, ik zal dragen en redden.” (Jesaja 46:3-4)
Alied