2021 Juli
Deze retraite heeft God mijn deuren geopend en wegen gegeven waarvan ik niet wist dat ze er waren. Mijn nieuwe inzichten gegeven in de aanbidding, in het Woord en in mijn kindschap met Hem. Dank je wel lieve Vader voor zoveel genade!
K.J.
Ik kwam naar Emmaus om mijn relatie met God te verdiepen en uit dankbaarheid.
En om te rusten…
Maar God zou God niet zijn, als Hij andere en grotere plannen had dan dat ik zelf vooraf kon bedenken… Ik heb als nooit tevoren persoonlijke inzichten ontvangen uit Zijn Woord.
Hij heeft mij in eigen hart laten zien deze dagen. God heeft me bevestigd in mijn kindschap van de Vader, waardoor ik van binnenuit kan zeggen: “Abba Vader”, ik wandel in vreugde, hoop en vertrouwen verder op mijn weg met Hem. Dorris
Godservaring
Geduld… geduld… geduld…
want leven moet je langzaam leren
soms door scha en schande heen.
Geduld… geduld… geduld…
want diepe verwondingen
vragen veel tijd om te helen
Geduld…geduld…. Geduld…
want je mens zijn en je vrije wil
worden ten diepste toe gerespecteerd.
Maar midden in dit geduldig onderweg zijn
geeft de Drie-ene telkens opnieuw
datgene waarmee je nu verder kan
met de belofte dat Christus dezelfde is,
gisteren, vandaag en morgen.
en definitief overwint…
Want Gods Naam is: Geduld!
Anne.
Juli 2021
In de trein en in het buurtbusje op weg naar Emmaus bad ik: “ontplooi uw macht Heer, ontplooi uw macht”. Een psalmwoord. Meteen de eerste nacht kreeg ik een angstdroom, beklemmend. Hier had ik toch niet om gevraagd? Of was het een gebedsverhoring?
De ochtend erop in het begeleidingsgesprek roerde ik ter inleiding mijn relatie met mijn moeder aan, de afwijzing die daarin was en spontaan kwamen de tranen opzetten. Maar dit had ik toch al verwerkt? Hier had ik toch niet om gevraagd? Of was het een gebedsverhoring?
Aansluitend die middag in de lezing van Karel werd de koppeling genoemd van angst en afwijzing. Dit was nieuw voor me en nam het serieus.
Tijdens de ontmoeting rondom het woord in de avond heb ik voorbede gevraagd voor genezing. Beduusd was ik en dankbaar aan het eind van de dag en begon de tweede dag verwachtingsvol. Maar mijn oude ik was er ook nog en die ging hard aan het werk met de aangereikte teksten. Zo liep ik alras vast en werd bang voor het volgende gesprek, wat had ik nog te melden? Dat was niet veel maar kreeg het advies om de nieuwe teksten biddend voor de uitstelling te lezen en ervaarde dat het ook anders kon zijn: een ontmoeting met Hem die naar me toekwam.
Zo ging het op en neer tijdens de retraite. Mijn oude ik wil goed voor de dag komen maar er is ook een stem in mij die zegt: “het is goed om de brokstukken van je leven te laten zien”. En zo sta ik hier, prima brandhout voor de liefde.
Leo