“Ga nu mee naar een eenzame plaats om alleen te zijn en wat uit te rusten.” (Marcus 6:31)
Hoe goed is het met deze tekst een zesdaagse stilte-retraite in te gaan. Ik leef vanuit de overtuiging dat de Heer mij altijd nabij is – ook buiten de retraites om – maar helaas is de realiteit van alledag dat ik innerlijk regelmatig afdwaal naar ‘onherbergzame plaatsen’ waardoor ik dáár en niet bij Hem verkeer.
Hoe heilzaam is het dan is om zes dagen rust te nemen voor het opnieuw zoeken van de God’s liefdevolle omgang. Deze laatste retraite liet me dit weer opnieuw beseffen. Na een week van stilte en gebed was ik weer vol van God’s eindeloze liefde, en ging gesterkt en opgebouwd naar huis. Maar hoe kan ik thuis deze eindeloze Liefde vasthouden? Hoogstwaarschijnlijk zou veel van de retraite weer naar de achtergrond verdwijnen en verstikt worden door dagelijkse werkzaamheden. Zo was het immers al vaak gegaan? Wat zorgt ervoor dat ik thuis verbonden blijf met Hem?
“Wat kan ik doen, Heer? Of wat moet ik juist niet doen…”, voegde ik er aan toe…
Na dit korte gebed keek ik naar de boekenkast. ‘Kom even terzijde’, stond daar. De titel van dit boekje van Guido Stinnissen kwam bij me binnen als een antwoord van Hem.
Ik werd stil en liet de titel resoneren in mijn hart. Ik las wat gedeeltes uit het boekje. Tijd, Liefde en Verlangen, deze drie woorden bleven hangen nadien. Biddend ging ik ze langs:
Tijd krijgt je van Mij, mag ik wat tijd van jou?
Het is waar dat veel tijd wegsijpelt door onachtzaamheid en gemakzucht. Wat neemt mijn tijd, waar geef ik het aan? Gedachteloos geef ik het vaak aan dat wat zich als eerste aandient op mijn mail of internet. Misschien is het beter om bij alles wat ik zie of lees innerlijk in gebed te blijven…. Wat doe ik met de informatie die naar me toe komt? Wil de heilige Geest mij soms iets duidelijk maken?
Houdt het vuur van Mijn Liefde brandend….
Om het vuur van God’s vlam in mijn hart te laten branden is ‘brandhout’ nodig. Dit is alles wat in mijn hart leeft en wat ik aan Hem wil geven zodat Hij het kan laten ontvlammen. Ik kan het vuur niet brandende houden, dat kan alleen de heilige Geest, maar ik kan wel mijn hart aanbieden om dit te laten ontvlammen. Alleen door langere momenten van innerlijk gebed en het stil overwegen van Zijn woorden, kan ik in vuur en vlam komen te staan. Leer me, Heer, mijzelf telkens weer aan te bieden aan U omdat ik van U houd.
Ik verlang er naar jou te ontmoeten in je dagelijkse leven, verlang je zo ook naar Mij?
Oh, ik moet bekennen dat mijn verlangen vaak naar andere dingen uitgaat. Ik laat U toch vaak thuis of ben me Uw aanwezigheid gewoon niet bewust. Maar ik weet dat U er altijd bent, verlangend om betrokken te zijn bij mijn gang op deze wereld. Kom Heer, bewoon mijn leven. Laat mijn verlangen en Uw verlangen samenvallen. Amen!